Speelse interactie in musea

In mijn bedrijf gaan regelmatig stagiaires op onderzoek uit om nieuwe manieren te vinden om samen te spelen. In musea of het onderwijs. Of op straat. Onno Visser is stagiair van de opleiding Human Technology en doet onderzoek naar een manier om speelse interactie te creëren in musea. Hieronder vertelt hij over zijn werkwijze en prototypes waarin hij ontdekt waar museumbezoekers wel en niet op zitten te wachten in spellen in musea.

Speels interactie in musea
Sinds enige tijd ben ik bezig met mijn afstudeerproject voor het Dordrechts Museum. Het doel? Het veroorzaken van speelse, sociale interactie tussen museumbezoekers. Hoe en wat lag in het begin nog helemaal open. Laten we mensen met elkaar praten, samenwerken, een spel spelen? Wordt het sociale aspect aangestuurd of moet het spontaan zijn? Sluit het aan bij de bestaande exhibitie of komt er iets nieuws bij in het museum? Aan mij om erachter te komen wat bezoekers willen en een product te creëren dat hierbij aansluit. Door in korte tijd een aantal eenvoudige prototypes te maken en te testen onder museumbezoekers van het Dordrechts Museum wilde ik de verschillende mogelijkheden onderzoeken.

“Je kunt mij alles vragen!”
Het eerste idee was het motiveren van vreemden om met elkaar in gesprek te gaan. Dit wilde ik doen door bezoekers iets bij zich te laten dragen, dat toont dat ze hiervoor openstaan en wat aanleiding geeft voor een gesprek. Ik maakte nekkoorden met daaraan kaartjes met verschillende uitdrukkingen en deelde ze op een dag uit in het Dordrechts museum. De kaartjes hadden uitspraken zoals: “Je kunt mij alles vragen”, “Ik weet weinig van kunst” en “Vertel mij wat jij vindt”. Bezoekers gingen erin mee en droegen de nekkoorden door het museum, maar het leidde niet direct tot gesprekken. Ook het volgende prototype, dat vergelijkbaar was, maar met eigen tekst van de bezoekers en labels door het museum heen die mensen nog extra probeerde te stimuleren in gesprek te gaan, leverde geen gesprekken op.

Actief vermijden
Tijdens de onderzoeken viel het op dat bezoekers elkaar actief vermijden wanneer ze door het museum rondlopen. Ook was het vaak erg rustig, wat dit makkelijker maakte. Verder lieten de meeste weten, niet zozeer behoefte te hebben om zomaar een gesprek aan te gaan met een vreemde en dat de inhoud van de kaartjes niet stimulerend genoeg was om hun te activeren.

Prikkelen, niet sturen
Voor het volgende prototype wilde ik mensen minder sturen en meer prikkelen. Ik hing een aantal stellingen aan de muren van het Hof van Nederland, over o.a. vrijheid van religie en meningsuiting. Erbij hing ik post­its en pennen, zodat bezoekers konden reageren op de stellingen en op elkaars reacties. De hoop was ook dat wanneer er meerdere mensen aanwezig waren rond een stelling, hierover een discussie zou ontstaan.

Interactie!
Dit prototype veroorzaakte wel reacties. Enkele bezoekers lieten hun mening achter en anderen gingen met bekenden in discussie over de stellingen. Uit de reacties bleek dat mensen wel behoefte hadden aan sociale interactie, maar dat ze dit het liefst wilden binnen bekende kring. Verder waren de stellingen wel aanstekelijk, maar was het niet iets wat ze bij zou blijven of waarvoor ze naar het museum zounden gaan. Ze gaven aan liever interactie te willen met de tentoongestelde kunst of artefacten, in plaats van iets wat daar los van staat, zoals nu het geval was.

Participatie vs interactie
Aan de hand van de tests heeft het project een duidelijkere richting gekregen. Het product zal zich richten op interactie met kunst of artefacten. Daarnaast dient de interactie zo ontworpen te worden het de gebruiker stimuleert dit met anderen te delen doordat het erg verrassend of vernieuwend is, en dat het impliciet anderen uitnodigt tot participatie.

De volgende stappen zijn om weer enkele prototypes te creëren voor de inhoud en vorm van de interactie en deze weer te testen onder de museumbezoekers.

Ook over het vervolg en zijn uiteindelijke spelidee zal Onno weer een blogbericht schrijven!

Deze post is ook te vinden op https://spelendemens.wordpress.com en met toestemming geplaatst.