| |

Wat leer je van Pokémon Go?

Ik moet de neiging onderdrukken om midden op een druk kruispunt vol op de rem te gaan staan. Mijn kinderen zitten achterin en roepen heel hard: “Ja, Pokémon! Pokémon! Een nieuwe! Stop!”

Een paar weken geleden installeerde ik het spel op mijn telefoon. Inmiddels loop ik bijna dagelijks turend op mijn scherm door de stad, de straat, het winkelcentrum, het park. Ik kan er niets aan doen, dit is leuk. Meestal loop samen met mijn kinderen, maar gerust ook alleen. Of met een vriend(in). Of maak ik van mijn hardlooptraining een intervaltraining met Pokémons.

Pokémon Go?

POKOMON-overal

Ik kan me niet voorstellen dat je er nog niet van hebt gehoord, maar toch even een korte uitleg. Pokemon Go is een Augmented Reality (AR) spel waarbij je erop uit moet in de echte wereld om gekke wezens te vangen (Pokemons) die je overal op openbaar terrein tegen kunt komen. AR legt een ‘laag’ over de echte wereld heen, waardoor het lijkt alsof de Pokémon echt op de stoep staat. Of in je haar. Of op je fiets.

Vangen, broeden, ontwikkelen en vechten
Je moet deze wezens vangen met een een balletje dat je ‘gooit’ (swipet) over het scherm. De ballen kun je krijgen bij bijzondere punten (‘Pokéstops’) in de stad (kunstwerken, gebouwen etc).

Bij deze punten kun je ook een ei krijgen, dat je uitbroedt door te wandelen (er zijn 2km, 5km en 10km eieren). Overigens lukt dat ook door (langzaam) te fietsen. Uit de eieren komen ook weer Pokémons.

Je kunt de Pokémons sterker maken en doorontwikkelen tot nieuwe wezens met poeders en ‘snoepjes’, die je ook krijgt voor het vangen van de wezens. Er zijn bijna 150 verschillende te vangen. Maar je kunt ook honderd dezelfde vangen.

Met je Pokémons kun je strijden tegen anderen, ook weer op bepaalde plekken in de buurt (de Gyms). Als je vaak genoeg wint, word jij de ‘baas’ van die Gym. Ook wordt die Gym van het team waar jij bijhoort (er zijn drie teams: rood, geel en blauw).*

Leerzaam?
Dat Pokemon Go leuk is, hoef ik de meer dan twee miljoen spelers -alleen al in Nederland- niet te vertellen. Mijn vraag is of je er ook wat van kunt leren en wat dan. Niet dat het essentieel is dat je er persé iets van leert. Gewoon leuk is reden genoeg. Echter kijk ik altijd graag of ik de principes die succesvolle spellen gebruiken ook kan inzetten in mijn eigen werk. Ik maak tenslotte wél games waar je iets van mag leren. En ja, we schrijven ten slotte ook voor ‘Games & Learning’.

POKEMON-battle

Omgeving
Het eerste mogelijke ‘leereffect’ zit ‘m voor mij in het feit dat ik kunstwerken ontdek die ik anders nooit gezien zou hebben. Op zoek naar Pokestops denk ik wel eens ‘Huh? Waarom zit er hier eentje?’. Het blijkt dan dat daar een beeld staat dat ik nooit eerder heb gezien.

Je leert dus je omgeving kennen. Ik heb verder trouwens geen behoefte om te ontdekken wie het kunstwerk heeft gemaakt of hoe oud het is. Maar dat het er staat, weet ik nu wel. En ook hoe het heet.

Naar buiten
Daarnaast ga je ook vaker naar buiten dan normaal. Na het eten fiets ik met mijn zoon achterop een rondje langs de drie Gyms in de buurt om nog even te battlen. Ook vragen mijn kinderen -die normaal niet naar de supermarkt te slepen zijn- of ik nog boodschappen moet doen en of we dan lopend gaan (om eieren uit te broeden). Maar of ze blijvend ‘leren’ dat wandelen goed en gezond is door dit spel, betwijfel ik ten zeerste.

Mensen
Wel leer je (tijdelijk) nieuwe mensen kennen. Gisteren zat ik gezellig met mijn zoontje van zes, drie jongens van twaalf, een volwassen vrouw en en een tiener van zestien op een kunstwerk in de buurt Pokemons te vangen.

De jongen van zestien legde me haarfijn uit hoe je een Gym kon veroveren en een jongen van twaalf vertelde me dat je een 10km ei beter kunt uitbroeden als je level zeventien bent, want dan komen er zeldzamere Pokemons uit. Handige tips. Ook weet ik welk level zij allemaal zijn en in welk team ze zitten. Echter of ik ze volgende week weer zou herkennen buiten het spel om, denk ik niet.

Getallen

POKEMON-cp
Wat mij wel opvalt is dat mijn zoon door het spel gemotiveerd is om getallen van boven de duizend te snappen. Tot in de honderden gaat het al redelijk, maar daarboven wordt het echt abracadabra voor hem. Tot nu dus.

De CP (combat points) van de Pokémons gaan namelijk tot in de duizenden punten. Of we er eentje in een Gym kunnen verslaan, hangt af van hoe sterk zij zijn en hoe sterk onze Pokémons zijn.

Hij vraagt mij telkens van alles over die magische CP-getallen. Want als hij het fout inschat wordt hij geklopt door de tegenstander. Een mooi moment om dingen uit te leggen over duizendtallen in het algemeen. Maar ja, de meeste spelers zijn ruim boven de zes jaar, dus ik denk dat dit niet een algemeen leereffect is van dit spel. Wel een leuke tip voor rekenjuffen- en meesters.

Insecten

POKEMON-natuurhistorisch-museum

Naast bovenstaande dingen die te maken hebben met het spel zelf, zijn er om het spel heen organisaties die proberen je iets te leren door op de Pokémon-hype mee te liften. Een van de beste die ik tot nu toe heb gezien is van het natuurhistorisch museum in Rotterdam. Zij hebben een (kleine) tentoonstelling over insecten die op Pokémons lijken. Andersom natuurlijk eigenlijk, want de insecten waren er tenslotte eerder.

Leuk!
Al met al denk ik dat het spel vooral gewoon ‘leuk’ is. Ik zie wel bewijs dat je er (tijdelijk) ander gedrag van gaat vertonen dan ‘normaal’: je ziet dingen die je normaal niet ziet, je gaat vaker naar buiten en je doet socialer tegen andere spelers. Dat is op zich al een hele prestatie voor een smartphone-app. Spelers zullen zich echter niet vaak bewust zijn wat ze hiervan opsteken op de lange termijn.

Bewust leren

POKEMON-in-museum
Overigens zien we dat ook vaak bij spellen die wel gemaakt zijn om iets van te leren: het effect is tijdelijk, vooral tijdens het spel. En vaak vergeten de spel-ontwerpers dat ‘leren’ een heel vak op zich is waarvoor reeds allerlei ‘wetten en regels’ bestaan.

Zo is het bewust inbouwen van een moment waarop je stilstaat bij wat je geleerd hebt essentieel. Een moment waarop je denkt: “Hee, dit is óók buiten het spel belangrijk om te kunnen”. Dat moment moet je bewust mee-ontwerpen in het spel. Of in de context van het spel. Anders heb je grote kans dat mensen het geleerde uiteindelijk toch niet zien.

Een Pokémon praatgroepje dan maar?

*) Het Gym-systeem is complexer dan dit, maar niet zo relevant voor deze blogpost verder.

P.S. Team Valor 4ever!

Vergelijkbare berichten

2 reacties

  1. Prima stukje. Zijn er ook normen en waarden die we (onbewust) leren door het spel te spelen?

  2. Dag Johny, interessante vraag. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of je daar zelf ideeën over hebt, maar ik denk dat er (onbewust) in alle spellen normen en waarden zitten die je (tijdelijk) aanneemt tijdens het spel. Je mag (gespeeld) lelijk doen tegen Team Geel (als je Team Rood bent). Je beschadigt ‘levende wezens’ om een plek te veroveren. Echter weten we dat het spel is. En net al met alle andere leereffecten, worden deze pas ‘aangeleerd’ als we daar bewust bij stilstaan en deze vertalen naar ons eigen leven en het ook nog eens niet al te ver weg ligt bij wat we zelf vinden.

    Daarin valt mij wel op dat bij Pokémon Go veel spelers vertellen dat ze nieuwe mensen makkelijker aanspreken binnen de regels (normen en waarden) van het spel. Even samen een Gym veroveren. Even vertellen dat er hier een hele sterke rondhangt. Dat geeft natuurlijk te denken waarom we dat ‘normaal’ niet doen. Het is best gezellig! Het spel zou je zelf de conclusie kunnen laten trekken dat andere mensen goed aanspreekbaar zijn en dat zouden we ook zonder Pokémons kunnen volhouden. Maar ik merk bij mijzelf dat dat lastiger ligt dan hier opgeschreven. Met Pokémon Go in je handen weet je zeker dat er een gedeelde interesse en gedeeld belang is. Met gewoon maar een praatje beginnen, is dat moeilijker inschatten.

    Wat denk jij?

Reacties zijn gesloten.