Meer VR: Schilderkamer (of mijn beste VR-ervaring van 2016)

In 2016 is iedereen doodgegooid met de term VR. Bij musea, in het onderwijs, bij gamebedrijven; iedereen wilde er iets mee. ‘De mogelijkheden zijn eindeloos’ – ook veel gehoord. Toch heb ik met alles wat ik erover gelezen, gezien, gehoord en gedaan heb nog niet heel veel onvergetelijke VR-ervaringen daadwerkelijk meegemaakt. Behalve dan die ene.

Showcase HKU
Het was op de HKU, waar de jaarlijkse Showcase van studentenprojecten aan de gang was. (Sowieso een aanrader om eens langs te gaan!) De week ervoor nog bezocht ik een VR & Cultuur meetup, waarin VR-toepassingen voor de culturele sector werden gepresenteerd. Er werden mooie toepassingen getoond, zoals Nightfall, een balletvoorstelling van het Nationaal Ballet, speciaal gemaakt voor VR. Maar er was weinig interactiefs en zeker niets sociaals te doen. We zaten allemaal in onze eigen virtuele wereld naar wonderschone beelden te staren. Ik werd er eigenlijk niet zo warm van. En soms ook een beetje misselijk door de camerabewegingen.

Witte kamer

Op de HKU kreeg ik een VR-bril op, en naast mij een collega ook. We stonden in een virtuele, witte kamer. Naast mij zag ik mijn collega verschijnen als een wit gezicht en witte handen. In onze handen hadden we een controller om interactie mee aan te gaan met de kamer . Ik zag een schilderspalet liggen met allerlei kleuren en de controller in mijn hand bleek een schilderskwast of – als ik een knopje indrukte- een verfgun. Fun!

Kleuren maar
Want wit vraagt om kleur. Al snel ontdekte ik hoe ik mijn kwast of gun kon laden met kleur en kleurden we er samen baldadig op los. We schreven onze naam op het plafond, kleurden elkaar paars met gele stippen en maakte schunnige tekeningen op de muur (eh, is er ook een gum?).

Minion

Na een paar minuten hoorden we een stem. Of we mee wilden doen aan een schilderwedstrijd. Tuurlijk! Op een canvas in de kamer verscheen een tekening van een Minion. Op het lege canvas ernaast moesten wij die naschilderen. Binnen een minuut. “Okee,” werd de projectleider in mij wakker en riep enthousiast. “Ik doe geel, jij blauw.” We werkten hard en tekenen samen een -soort van- Minion. Score: twee sterren (van de drie). Leuk! De volgende uitdaging verscheen: een vaas met bloemen.

Fysieke virtualiteit
Wat deze VR-ervaring voor mij zo leuk maakte was het interactieve en sociale aspect van de ervaring. Hoewel je dit theoretisch ook virtueel over een afstand met elkaar zou kunnen doen, was het horen van de lach van de ander, het botsen van mijn controller op zijn bril en het ‘blind’ voelen in de ruimte met mijn vrije hand of ik niet tegen hem aanliep een essentieel onderdeel van de pret. Fysieke virtualiteit. Het feit dat wát we deden ook supersimpel was, hielp ook. Met minimale uitleg wisten we meteen: kleurplaat in 3D. En gaan met die banaan. Eh, Minion.

Thuis verder spelen?

Het probleem is natuurlijk dat de opstelling die de studenten maakten nog veel te ingewikkeld is om groots uit te rollen. De computer, brillen, snoeren, controllers, aansluitingen, monitors: dit heb je niet even in een gangkast staan. Maar het biedt wel inspiratie om van VR een meer sociaal en interactief medium te maken. Wat denk ik niet alleen voor de pret, maar ook voor leertoepassingen veel meer opties biedt dan de meeste VR die er nu is.

Mooi lelijk
Niet meer: individueel starend ondergedompeld worden in wonderschoon beeldgeweld. Maar: lachend en sámen een pixellige, witte wereld lelijk schilderen. Want eerlijk is eerlijk: niet iedereen kan schilderen, ik zéker niet.

Schilderkamer is gemaakt door:
Bodhi Donselaar
Jeffrey Scheidelaar
Sophia Machin

Bekijk de trailer hier: