Castles of Mad King Ludwig: bouw je eigen droomkasteel

Het is maar de vraag of de inmiddels enorm populaire koning Ludwig II van Beieren (1845 – 1886) daadwerkelijk zo gek als een kanarie was. Hij leefde in een droomwereld, dat wel. De Zwanenkoning of Maankoning – hoe je hem ook wilt noemen – was liever bezig met het ontwerpen van kastelen met ruimtes met prachtige taferelen uit de opera’s van zijn favoriet Wagner, dan met staatszaken. Dat dat niet goedkoop was en dat hij niet te managen viel, is zijn ondergang geworden. Zijn ministers lieten hem voor gek verklaren, en nog geen drie dagen nadat hij was opgenomen in een gekkenhuis, is hij op mysterieuze wijze om het leven gekomen. Ironie van het verhaal is dat de kastelen die hij bij leven heeft gebouwd en die zoveel geld hebben gekost, uiteindelijk zulke succesvolle toeristenattracties zijn geworden dat ze Beieren miljoenen hebben opgeleverd en Disney de blauwdruk van een echt sprookjesachtig kasteel. Ludwig zou van dit laatste waarschijnlijk erg gelukkig zijn geworden. En nu is er dan een bordspel van.

Jouw droomkasteel

In Castles of Mad King Ludwig bouw je je eigen versie van een bizar of sprookjesachtig kasteel in opdracht van de denkbeeldige Ludwig, waarbij je kamers koopt en aan elkaar legt, voor de punten uiteraard. Kamers die Ludwig maar al te bekend voor zouden zijn gekomen, zoals de Venus Grotto, waarin hij vaarde in een schelp als boot, of de Study, the Drawing Room, the Throne Room en noem maar op. Elke kamer is uniek, en dat maakt elk kasteel weer uniek. Elk kasteel wordt een ongeorganiseerde puinhoop waarbij gangen kamers aan elkaar verbinden op volstrekt onlogische wijze – deels.

Complete kamers

Met het leggen van kamers scoor je punten, maar ook door het maken van verbindingen. Slaapkamers aan elkaar kunnen extra punten opleveren, maar als je een activiteitenkamer aan bijvoorbeeld diezelfde slaapkamer legt, kan je dat weer minpunten opleveren. En omdat elke kamer uniek is, vallen er nogal wat combinaties te maken. Daarnaast hebben alle kamers uitgangen die, als je alle uitgangen verbonden hebt met andere kamers, weer punten opleveren omdat de kamer dan ‘compleet’ is. Als een kamer compleet is, krijg je een bonus, afhankelijk van de soort kamer.

Favors van de Koning

En dan zijn er nog de bonussen, ook wel ‘favors’ van de koning genoemd. Je weet van tevoren waar de koning op let – bijvoorbeeld veel buitenruimtes, of het aantal vierkante kamers – dus je kunt je strategie daarop bepalen. Dat je daarnaast nog een aantal geheime doelen hebt, maakt dat je medespelers toch niet helemaal doorhebben waar jij voor gaat met je kasteel. Dat houdt het spannend en leidt tot verrassende kastelen.

Het meest interessante van het spel is wel de rol van de startspeler, ofwel de Master Builder. Jij bent degene die bepaalt wat de kamers gaan kosten… maar je mag dan zelf als laatste een van die kamers kopen. Nadat jij de prijzen hebt bepaald, kopen de andere spelers als eerste hun kamers en betalen jou het geld daarvoor. Het bepalen van die prijs wordt daarmee een interessant en soms frustrerende gebeurtenis: je probeert in te schatten wat je medespelers willen hebben, probeert dat te duur voor ze te maken, maar je wilt ook geld verdienen door de verkoop van kamers. Het kan voorkomen dat je alles te duur gemaakt hebt en dat je medespelers gaan voor de cheapass kamers, en dan verdien je maar een paar duizend en kan je dus de kamers die jij heel graag wilt, toch niet betalen.

Een psychologische mindfuck waar je vooral niet te lang over moet doen, want compleet voorspellen wat de anderen willen, is onmogelijk. Toch is het zuur als je lang nadenkt over de juiste prijzen van kamers, denkt je eigen gewenste kamers veilig te hebben gesteld en dan te zien dat iemand voor 1000 Mark een klotekamertje koopt en daarmee 16 punten scoort. Auw.

Niet mooi!

Wat echter onvergeeflijk is – sorry Bezier Games – is het foeilelijke ontwerp van het spelbord. De kamers zijn echt prima en geven soort van ongeveer wel de sfeer weer van dat wat je bouwt. Maar dat spel- en scorebord? Aiai. Ludwig, onze liefhebber van mooie dingen, zou zich in zijn graf hebben omgedraaid. Het voelt ook zo ongebalanceerd. Maak je een supergave Master Builder starttoken, een dik vet houten kasteel, maak je mooie kamers, werk je goede iconen uit, kom je daarna met zo’n lelijk scorebord. Ook nog in slangevorm, dus de keren dat ik per ongeluk de punten achteruit wilde tellen zijn legio. Helaas kwamen mijn medespelers daar al snel achter.

Conclusie

Ludwig II verdient de sterrenstatus, die van genie die zijn tijd ver vooruit was, niet die van arme gek. Zijn kastelen zijn juwelen van fantasie, ongehinderd door geld en gebouwd door een man met een ruime geest die zich niet liet inperken. Dit spel is misschien niet zo geniaal, maar geeft je wel de kans iets te voelen van ongebreidelde bouwdrift, ietwat ingeperkt door de grillen van de bouwmeester, maar met voldoende ruimte om iets totaal unieks te creëren. En ondertussen punten te scoren. Je kasteel is nog lang niet af als het spel al klaar is, maar dat is niet erg. Net als met Lego is het bouwen de lol, niet het eindresultaat. Ludwig II liet een enorme collectie plannen en ontwerpen voor andere kastelen na. Er valt dus altijd wat te bouwen, en dit spel maakt dat enorm leuk om te doen.