Beursparanoia: met een geheime opdracht de beursvloer op!

Uiteraard is een vakbeurs als de NOT spannend en gezellig genoeg – maar het kon wat ons betreft nog spannender en gezelliger! Daarom ontwikkelden we samen met Pen&Pion en Kleurstof Creatie dit geheime opdrachten-spel. Geïnspireerd op Don’t Get Got van Big Potato Games (zeer de moeite waard!) .

Je speelt dit spel in een team: je collega’s of met wie je maar de beurs bezoekt. Iedere speler krijgt een boekje met drie geheime opdrachten die je moet zien te volbrengen bij je tegenspelers zonder – let op, belangrijk – je tegenspelers doorhebben dat dit een van de geheime opdrachten is. Als je dat lukt, dan vink je dat aan in je opdrachtenboekje. Word je ontdekt? Jammer dan, de opdracht is mislukt! Degene die als eerste succesvol drie geheime opdrachten volbracht heeft, is de winnaar van Beursparanoia.

Het grappige van dit spel is dat het daadwerkelijk leidt tot paranoia. Zelfs als iemand je vraagt of je een kopje thee wil, vraag je jezelf af of dat een van de geheime opdrachten van je tegenstander is, of gewoon een aardig gebaar. Je bent daardoor constant bezig met elkaar, met elkaars motieven, gedrag en activiteiten (en dus niet met je telefoon, om maar iets te noemen ;)).

Oeteldonk-paranoia: een nog eenvoudiger (want drank) carnavalsvariant

Daarnaast is het spel makkelijk aan te passen aan nieuwe situaties. Zo heb ik met carnaval de speciale Oeteldonk-variant gemaakt. Onder het thema Oeteldonk leeft was ik met een groep Hartenkoninginnen op stap. Feestvierders die wel zin hadden in een geintje – en wie heeft dat nu niet met carnaval – kozen blind een opdrachtkaart die ze daarna uitvoerden. Zo werd er door een hele groep kneiterhard Er staat een paard in de gang gezongen op straat en sprak iemand een neptaal net zolang totdat iemand anders vroeg: “Where are you from?” De prijs, een kus van een Hartenkoningin naar keuze, viel – bij de deelnemers althans – ook zeer in de smaak.

Voor mij is dit een voorbeeld van hoe makkelijk het soms kan. Als game designer heb je vaak de neiging zoveel gamemechanismen als mogelijk toe te voegen, want hoe meer, hoe beter, hoe cooler, toch? Vaak is dat echter niet het geval en wordt het spel alleen maar ingewikkelder. De simpele opdrachten, het sociale, het beetje stoute van het ‘pranken’, maakt dit spelsysteem tot een knaller op elke bijeenkomst!